Hoe hield het anker het grote schip vast?

De grootte van deboot ankerzo anders is dan de romp van het schip, hoe kan een klein bootanker een schip vasthouden dat 10.000 keer groter is? Dit is waar de basisfysica in beeld komt.

Wanneer een schip tijdelijk voor anker moet, gooit het het bootanker uit, meestal met een extra lengte vananker ketting, om dichter bij de zeebodem te komen. Terwijl het anker langzaam zinkt, komen de klauwen van het anker door traagheid in contact met de bodem. Tegelijkertijd, wanneer de golf of stroming het scheepslichaam raakt, zal de ankerklauw onder de zeebodem worden onderworpen aan een horizontale trekkracht, onder de dubbele werking van trekkracht en zwaartekracht wordt de zeeankerklauw langzaam in de grond gestoken onder de zeebodem, die steeds steviger wordt en een betrouwbare garantie biedt voor de stabiele ankerplaats en waterveiligheid van het schip.

Hierbij moet worden opgemerkt dat de bodem van de zee vlak is, het zeeanker vaak niet in staat is de grond stevig vast te pakken, of wanneer de golf te groot is, het bootanker zijn rol zal verliezen, dan ontstaat het fenomeen "lopend anker" gebeurt, wat zeer gevaarlijk is. Als het schip voor anker ligt, wordt doorgaans de motor uitgeschakeld, waardoor het schip gaat ronddrijven, wat zeer gevaarlijk is.

Dienovereenkomstig is er het concept van "ankerplaats", dat verwijst naar de wateren waar schepen voor anker kunnen gaan op het water voor een veilige ankerplaats, om te schuilen voor wind en tyfoon, om te wachten op inspectie en beloodsing, om binnenschepen over het water te maken, om de vloot en andere operaties te organiseren. Water met geschikte waterdiepte, vlakke waterbodem, goede ankerkracht, voldoende oppervlakte en weinig wind, golven en stroming, ver weg van riffen en ondiepe ondiepten voor positionering moeten als ankerplaats worden geselecteerd.

Wat zijn de manieren om voor anker te gaan?

1. Er zijn twee soorten boegverankeringen: enkel anker en dubbel anker. Onder normale omstandigheden kan slechts één enkel anker worden uitgeworpen om het schip vast te binden, alleen als de wind en de golven bijzonder sterk zijn en de ankerplaats te klein is om een ​​dubbel anker uit te werpen. Bij het boeganker wordt de romp blootgesteld aan de minste krachten van buitenaf, zoals wind, stroming en golfslag. Dit is dus de belangrijkste manier van ankeren, en tevens de belangrijkste reden om het hoofdanker in de boeg aan te brengen.

2, hekverankering: hekverankering wordt meestal gebruikt voor rivierboten en landingsboten. Wanneer rivierboten stroomafwaarts worden afgemeerd, worden ze vaak aan de achtersteven verankerd om de veiligheid te garanderen en te voorkomen dat ze omkeren.

3, Kop- en staartverankering: Als u het schip altijd met de zijkant van het schip, tegen de wind, voor anker wilt leggen, kunt u gebruik maken van kop- en staartverankering. De methode van kop- en staartverankering is over het algemeen om het hoofdanker vanuit de tegenwindrichting te gooien, vanaf de achtersteven van het schip naar de buitenkant van de hoofdketting, en dan een deel van de hoofdketting los te laten, een andere methode is het hoofdanker uit de staart te werpen nadat het eerste hoofdanker is geworpen.